En derin yalnızlık bir gün acı duygusunun bile seni terketmesiymiş.Hiçbir şey hissedememek ,bir şeyler hissedilmek için canını yakmakmış.Mutlu olmak çok zormuş o yüzden mutsuzluğu seçmekmiş…Çocukluğumdaki en derin anlara sığınıyorum mutlu olmayı taklit edebilmek için.Mutluymuş gibi davranabilmek için onun nasıl bir şey olduğunu hatırlamam gerekiyor.Babam beliriyor yanı başımda.Uyumak üzereyim.Uyumadan bana mitolojik hikayeler anlatıyor en bilge haliyle.Zeus bir kuğu şekline bürünmüş kıskanç karısı Hera onu farketmesin diye devam ediyor öykü.Sesi gittikçe uzaklaşıyor uyku sarıyor bedenimi.Huzurla bırakıyorum bilinçsizliğe kendimi,biliyorum ki babam yanımda bana hiçbir şey olmaz.Mutluluk bu işte.O anda olmak,başka hiçbir şey düşünmemek,ne gelecek ne geçmiş var.Zeus çapkınlıklarını yapa dursun ben mışıl mışıl uyuyorum.Artık taklit edebileceğim bir gülümseme var.Belki yeterince uzun süre taklit edersem mutluluğu,bir gün gerçek olur…